Jedna literka, druga literka, zbiorę cały alfabet do tego pudełka. To fragment twórczości z mojego dzieciństwa, który majaczy mi gdzieś w głowie za każdym razem, gdy sięgam z Dafcikami po książeczki, w których to alfabet jest głównym bohaterem. Czy da się o tych samych literach tworzyć wciąż nowe książki? Mnóstwo rymowanek, urywanych powiedzonek, które zależnie od przyjaciela zmieniały nieznacznie treść. Dzieciństwo minęło mi pod znakiem słownych zabaw i gier podwórkowych, gdzie usłyszenie „Wlazł kotek na płotek, tam walnął go młotek” nie było niczym dziwnym. Sami przeinaczaliśmy słowa, by powstałe wierszyki były krótkie i zabawne zarazem. Tylko czy teraz jako rodzice jesteśmy w stanie zapewnić podobną swobodę, jaką mieliśmy sami? Abecadło Pierdziołki…