Pusty tron- Bernard Cornwell

Były takie czasy, w których kobieta nie liczyła się w walce o władzę, a jej słowo miało się nijak do decyzji podejmowanych przez mężczyzn. Dojście do władzy białogłowy było precedensem, który często wymuszał brak prawowitego następcy. Wtedy to należało wybrać, zaufać kobiecie czy pozostawić Pusty tron.

Mercja roku 911. Umiera władca Aethelred nie pozostawiając prawowitego następcy. O tym kto obejmie tron ma zdecydować witan. Uhtred na tronie widział by wdowę po zmarłym, ta jednak powinna według zasad wstąpić do klasztoru. Kobieta ma umiejętności przywódcze i nie stroni od walki. Teraz musi zyskać poparcie innych, by uzyskać prawo do tronu. Czy wsparcie Uhtreda wystarczy?

Z czystym sumieniem mogę ponownie napisać, że powróciła kwintesencja tego, co w cyklu Wojny Wikingów uwielbiam. Anglia tamtych czasów, świetnie odwzorowane realia i pełen ironii humor i to w połączeniu z akcją. Nie można chcieć więcej. A może? Autor zaskakuje od pierwszych stron początkowo oddając głos młodemu Uhtredowi. Co więcej wcale nie skupia się na politycznych potyczkach, które mogłyby zając cały pierwszy plan, a walka o tron przyćmić wszystko. Tym razem dużo miejsca poświęca kobietom i ich sytuacji w społeczeństwie. Dzięki temu zabiegowi czytelnik może wczuć się w sytuacje kobiet na różnych szczeblach społecznych.

Pusty tron to również sporo rodziny Uhtreda. Na nowo poznajemy jego relacje z dziećmi i to jaki ma to wpływ na jego wybory. Dzięki świeżości tom ósmy czyta się jednym tchem i z ogromną przyjemnością. Bernard Cornwell nie pozwala na nudę, wszak życie Uhtreda nudne być nie mogło, a on sam pomimo swego wieku nadal jest niedoścignionym wzorem, który wzbudza w ludziach strach i szacunek. Jego osoba przyciąga coraz to nowych młodych wojowników, którzy chcą być jak władca.

Co jeszcze skrywa w sobie Pusty tron? Emocje i nieustający zachwyt nad umiejętnościami autora, który wydarzenia historyczne potrafi bez upiększania ubrać w słowa i stworzyć porywającą opowieść o władzy, rodzinie i walce o pozycje. Dać się porwać biegowi wydarzeń, opleść magią słowa skrytą w stylu Cornwella i czytać z kubkiem herbaty w dłoni to plan idealny. Pusty tron za mną i nadal nie mam dość Uhtreda i historycznej Anglii. Powoli zbliżamy się do końca serii. Co jeszcze może nas zachwycić? Znając styl Cornwella liczę na kolejne niezapomniane przeżycia.

Ocena: